Zasady przyznawania dodatków mieszkaniowych wg ustawy z dnia 21.06.2001r. o dodatkach mieszkaniowych (tekst jednolity Dz.U z 2013 r. poz.966).

Dodatek mieszkaniowy przysługuje:

1. najemcom i podnajemcom lokali mieszkalnych, zamieszkujących w tych lokalach
2. osobom mieszkającym w lokalach mieszkalnych, do których przysługuje im spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego,
3. osobom mieszkającym w lokalach mieszkalnych znajdujących się w budynkach stanowiących ich własność i właścicielom samodzielnych lokali mieszkalnych,
4. innym osobom mającym tytuł prawny do zajmowanego lokalu mieszkalnego i ponoszącym wydatki związane z jego zajmowaniem,
5. osobom zajmującym lokal mieszkalny bez tytułu prawnego, oczekującym na przysługujący im lokal zamienny lub najem socjalny lokalu.

Dodatek przysługuje, jeżeli średni miesięczny dochód na jednego członka gospodarstwa domowego uzyskany w okresie 3 miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku o przyznanie dodatku nie przekracza:

• w gospodarstwie jednoosobowym 40% przeciętnego wynagrodzenia
• w gospodarstwie wieloosobowym 30% przeciętnego wynagrodzenia

Aby obliczyć dochód gospodarstwa domowego, musimy dodać dochody wszystkich osób, które zamieszkują razem w tym gospodarstwie.

Dochód stanowią wszelkie przychody po odliczeniu kosztów ich uzyskania oraz składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, określonych w przepisach o systemie ubezpieczeń społecznych, chyba że zostały już zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Za dochód uważa się dochód w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych. Oznacza to, po odliczeniu kwot alimentów świadczonych na rzecz innych osób:

• przychody podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27, art.30b, art. 30c, art. 30e, art. 30f ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszone o koszty uzyskania przychodu, należny podatek dochodowy od osób fizycznych, składki na ubezpieczenie społeczne niezaliczone do kosztów uzyskania przychodu oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne.
• Dochodem są także, inne dochody niepodlegające opodatkowaniu na podstawie przepisów
  o podatku dochodowym od osób fizycznych np: alimenty na rzecz dzieci, stypendia doktoranckie, dochody uzyskane z gospodarstwa rolnego, świadczenia z funduszu alimentacyjnego, pomoc materialną o charakterze socjalnym (stypendia szkolne, zasiłek szkolny), świadczenie rodzicielskie.

Odpowiednia powierzchnia użytkowa zajmowanego lokalu

Normatywna (określona w ustawie) powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego w przeliczeniu na liczbę członków gospodarstwa domowego wynosi:

• 35 m² — dla 1 osoby,
• 40 m² — dla 2 osób,
• 45 m² — dla 3 osób,
• 55 m² — dla 4 osób,
• 65 m² — dla 5 osób,
• 70 m² — dla 6 osób.

Dodatkowo:

• jeśli w lokalu mieszka więcej niż 6 osób, dla każdej następnej osoby zwiększa się powierzchnię normatywną o 5 m²,
• jeśli w lokalu mieszka osoba niepełnosprawna poruszająca się na wózku lub w przypadku gdy niepełnosprawność wymaga zamieszkiwania w odrębnym pokoju* (wymagane: orzeczenie o niepełnosprawności i stosowne zaświadczenie lekarskie lub opinia biegłego), wielkość powierzchni normatywnej zwiększa się o 15 m2.

* O wymogu zamieszkiwania w oddzielnym pokoju orzekają powiatowe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności.

Dodatek mieszkaniowy przysługuje wtedy, gdy powierzchnia użytkowa lokalu nie przekracza określonej dla danej liczby osób powierzchni normatywnej o więcej niż:
- 30 proc. albo
- 50 proc. pod warunkiem, że udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej tego lokalu nie przekracza 60 proc.

Wysokość dodatku mieszkaniowego stanowi różnicę między poniesionymi wydatkami, przypadającymi na normatywną powierzchnię użytkową zajmowanego lokalu mieszkalnego, a kwotą wydatków poniesionych przez osobę ubiegającą się o dodatek mieszkaniowy w wysokości:

• 15% dochodów gospodarstwa domowego – w gospodarstwie jednoosobowym;
• 12% dochodów gospodarstwa domowego – w gospodarstwie 2–4-osobowym;
• 10% dochodów gospodarstwa domowego – w gospodarstwie 5-osobowym i większym.

Wydatki ponoszone na utrzymanie lokalu to:

• czynsz;
• koszty, o których mowa w art.28 ust.3 pkt 2 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego;
• opłaty związane z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na lokale mieszkalne w spółdzielni mieszkaniowej;
• zaliczki na koszty zarządu nieruchomością wspólną;
• odszkodowanie za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego;
• inne niż wymienione w pkt 1–5 opłaty za używanie lokalu mieszkalnego;
• opłaty za energię cieplną, wodę, ścieki, odpady i nieczystości ciekłe;
• wydatek stanowiący podstawę obliczania ryczałtu na zakup opału.

Dodatek mieszkaniowy przyznaje się na okres 6 miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu złożenia wniosku i wypłaca zarządcy budynku albo innej osobie uprawnionej do pobierania należności z lokal mieszkalny.

W przypadku stwierdzenia, że osoba, której przyznano dodatek mieszkaniowy, nie opłaca na bieżąco należności za zajmowany lokal mieszkalny wypłatę dodatku wstrzymuje się w drodze decyzji administracyjnej, do czasu uregulowania zaległości. Jeżeli uregulowanie zaległości nie nastąpi w ciągu 3 miesięcy od daty wydania decyzji o wstrzymaniu, decyzja o przyznaniu dodatku mieszkaniowego wygasa. W przypadku uregulowania należności w ww. terminie wypłaca się dodatek mieszkaniowy za okres, w którym wypłata była wstrzymana.

Dodatek mieszkaniowy przekazywany jest do 10-go dnia każdego miesiąca na konto zarządcy domu lub osobie uprawnionej do pobierania należności za lokal mieszkalny.